تَکَلُّف

⁉️ «تَکَلُّف» یعنی چی؟!

يه «تكليف» داریم، يه «تَکَلُّف».

«تكليف» یعنی انجام دادنِ کاری که زحمت داره، ولی در رشد و تعالیِ انسان اثر داره.
مثل نماز و روزه و حجّ و… همه‌ی اینها سختی و زحمت دارند، ولی برای ما خوب هستند.
وقتی به سنّ «تكليف» می‌رسیم، باید به این دستورات عمل کنیم.

«تَکَلُّف» يعنی انجام دادنِ کارهایی که با این کارها، شخص خودش رو به زحمت و سختی بندازه، تا خودش رو چیزی نشون بده که نیست.

 باز حضرت در جای دیگر می‌فرماید:
 «إِنِّی لَا أُحِبُّ الْمُتَكَلِّفِینَ».
من افراد متکلّف را دوست ندارم.
اصول كافى، ج۶، ص۲۷۵.

مومن اهل سادگی و آسانی است. اهل «تَکَلُّف» و سخت‌گیری نیست.

 متاسفانه اکثر ماها گرفتارِ «تَکَلُّف» و این عادات و رسومِ ساختگی و غلط هستیم.

 یه مهمونی میخوایم بدیم، زمین و آسمون رو به هم می‌ریزیم. پول قرض می‌کنیم. کلّی خودمون رو به زحمت میندازیم تا مثلاً جلوی دیگران کم نیاریم.

 جهیزیه میخوایم بدیم، عروسی بگیریم، ماشین بخریم، خونه بخریم، و… همینطور.

 اینهمه به خودمون سخت می‌گیریم، که مثلاً جلوی دیگران کلاس بذاریم و کم نیاریم.

مثلاً:
 من برام کسرِ شأنه، سوار ماشین ارزون قیمت بشم.
 من برام کسرِ شأنه، توی خونه‌ی کوچیک زندگی کنم.
 من برام کسر شأنه، عروسی پسرم توی فلان تالار باشه.
 من برام کسر شأنه، این لباس رو یه عروسی پوشیدم، دوباره عروسی بعدی هم بپوشم.
من برام کسر شأنه، مبل ارزون قیمت تو خونه‌ام باشه.
من برام کسر شأنه، که بخوام خونه‌ی فلان شخصِ فقیرِ فامیل مهمونی برم.
 من برام کسر شأنه، که ازم سوالی بپرسن و بگم بلد نیستم. حاضر میشم دروغ بگم، ولی نگم بلد نیستم.
 من برام کسر شأنه…

پیغمبر خدا اینطوری نبود:
روی خاک می‌نشست، سوار الاغ میشد، لباس وصله‌دار و کهنه به تن میکرد، غذای ساده میخورد و… کسر شأن هم براش نبود.
چون تَکَلُّف نداشت.

 این «تَکَلُّف»ها و چشم و هم چشمی‌ها همه را کور کرد