​

آیا پسری از من بهتر و مؤدب‌تر در دنیا هست؟ 

مردی پسر بسیار متین و مؤدبی داشت. روزی پسر به پدرش گفت: آیا پسری از من بهتر و مؤدب‌تر در دنیا هست؟ پدر گفت: صبر کن به زودی پاسخ خود را خواهی یافت. پدرش او را به عکاسی برد و از عکاس خواست عکسی از پسرش بگیرد تا آن عکس را در خانه‌شان بزنند. عکاس بیش از 30 بار از او عکس گرفت ولی پسر عکس را نپسندید. سرانجام به این نتیجه رسیدند بین دو عکس خوب از این 30 عکس، یکی را برای چاپ انتخاب کنند. عکسی که انتخاب شد از نظر موقعیت چهره در تبسّم و خیرگیِ چشم به دوربین کاملاً شبیه هم بود، فقط یکی از عکس‌ها مختصری در زاویهٔ یک ابرو متفاوت بود و همین باعث بهتر دیده‌شدن عکس شده بود. بعد از عکاسی پدر به پسر گفت: پسرم! چنان که دیدی از بین 30 عکس، یک عکس با اختلاف جزئی بهترین عکس از تو شد، پس بدان! هر رفتار و حرکتی هم که انسان دارد با سرسوزنی تغییر مثبت بهترین رفتار او می‌شود.

مثال: وقتی برای پدر چایی می‌آوری یک رفتارِ خوب است، وقتی با تبسّم این چایی را بیاوری زیباتر می‌شود. اگر بر این تبسّم قدری وَقار و سنگینی در حرکت بیفزایی و در زمان چایی‌دادن قدری بیشتر خم شوی بهتر از قبل می‌شود و اگر در زمان آوردنِ چایی زانو بزنی و چای را در جلوی پدر بگذاری بهتر بهتر می‌شود… 

پسرم! بیندیش از این بهتر هم که من گفتم می‌شود به پدر چایی داد. چنانچه از هر عکسی که انسان از خودش می‌گیرد اگر تلاش کند بهتر از آن هم می‌تواند از خودش عکس بگیرد. پسرم بدان! چنانچه انسان برای بدشدن تا بی‌نهایت جای دارد، برای نیک‌شدن هم تا بی‌نهایت راه و جای هست.